NC นุ่มนิ่มเดอะซีรีย์ ตอนที่ 9 SF [BAEKMYEON] May project story2 Lost wing
NC นุ่มนิ่มเดอะซีรีย์ ตอนที่ 9 SF [BAEKMYEON] May project story2 Lost wing
By : Tokay
"งั้น เข้าในห้องกันนะ"
คำตอบรับไปคนละทางและซูโฮไม่มีโอกาสได้ขัดขืน
เนื้อตัวบอบบางไม่อาจทัดทานแรงฉุดรั้ง รู้ตัวอีกทีทั้งร่างก็ผวาเฮือกเมื่อแผ่นหลังสัมผัสผืนเตียง และร่างกายถูกแบคฮยอนตามลงมาทาบทับ สัมผัสชื้นเย็นจากเนื้อผ้าที่แนบลงมาเรียกสติคนเป็นพี่ได้อีกครั้ง มือบางกำขยุ้มเสื้อตรงช่วงบ่าแล้วดันออก "แบคฮยอนเสื้อ ไปเปลี่ยน อ๊ะ" ก่อนจะต้องหลุดเสียงครางออกมาเบาๆให้รอยกัดบนลำคอ
"ถอดให้หน่อยสิครับ" เสียงใสพร่าด้วยแรงอารมณ์กระซิบข้างหู พร้อมกัดเม้มติ่งหูเล็กจนแดงก่ำ
ตากลมมองคนที่แนบชิดอยู่บนตัว สบตากับตาเรียวที่เต็มไปด้วยความต้องการ ความต้องการของแบคฮยอนที่ซูโฮไม่เคยปฎิเสธได้เลย ดวงหน้าหวานแดงจัดก่อนฝ่ามือบอบบางจะค่อยๆเลื่อนปลดกระดุมเสื้อให้ช้าๆ และได้รับจูบฝังลงบนแก้มเป็นรางวัลเมื่อกระดุมทุกเม็ดถูกปลดและแบคฮยอนสะบัดมันพ้นตัวไป
ฝ่ามือเย็นเพราะอุณหภูมิในร่างที่ลดต่ำเลื่อนเข้าในเสื้อนอนหลวมโคร่ง บีบเค้นผิวขาวตรงช่วงเอวหนักๆจนขึ้นรอยมือ หนักพอๆกับริมฝีปากที่กดจูบดูดดึงอย่างตะกละตะกลามจนกลีบปากเล็กๆแดงช้ำ ยามผละออกก็เพียงเพื่อให้พี่ได้หายใจและตัวเองได้สลัดกางเกงให้พ้นกายไปเท่านั้น ร่างกายปราดเปรียวที่ไม่ได้สูงไปกว่าคนที่นอนหอบหายใจบนเตียงเท่าไหร่นัก ก้าวขึ้นคร่อมเนื้อตัวขาวผ่องซับสีเลือดจนแดงจัด แม้จะถูกบดบังด้วยเสื้อผ้าก็ตาม และแบคฮยอนก็ไม่ได้ปล่อยให้มันเกะกะอยู่บนตัวพี่ซูโฮของเขานานนัก ฝ่ามือของคนอายุน้อยกว่ารวบข้อมือพี่ขึ้นเหนือหัวแล้วจัดการรูดมันขึ้นไปทางหัว ตามด้วยกางเกงนอนเนื้อนิ่มที่ถูกรูดจากสะโพกมนเหวี่ยงลงไปกองอยู่ข้างเตียงไปตามกัน และไม่ร้อช้าที่จะฟัดร่างนุ่มนิ่มให้สมกับอารมณ์คุกรุ่นในร่างกาย ที่มันตีกันมั่วไปหมด ทั้งจากหึง โกรธ เสียใจและรัก จนมันออกมาในรูปที่แบคฮยอนแทบจะขย้ำร่างขาวนวลให้ช้ำคามือ เสียงครางหวานสะท้อนมาเข้าหูทุกครั้งที่ฟันคมขบกัด ซอกคอ ไหล่บางมีแต่รอยจูบรอยกัดเต็มไปหมด
"แบค...ฮะ...ฮยอน เบาๆ" ซูโฮวอนขอเมื่อคนน้องลงแรงใส่ร่างกายเขาหนักกว่าทุกครั้ง แผ่นอกบอบบางกระเพื่อมขึ้นลง หูอื้อตาลายไปหมดกับสัมผัสรุนแรงร้อนเร่า ยอดอกแดงกำลังถูกรังแกจากริมฝีปากและเรียวลิ้นร้อนที่ก้มลงดูดดึงจนเกิดเสียงน่าอาย อีกข้างก็ถูกสะกิดด้วยปลายเล็บจนคนได้รับตัวสั่น ร่างกายสะบัดไปมาเสียดสีกับคนที่ทาบทับแรงๆ ไม่ได้รับรู้เลยว่าการทำแบบนี้มีแต่จะยิ่งทำให้หยุดไม่ได้
"พี่ซูโฮอย่ายั่วผมสิครับ" แบคฮยอนที่ละริมฝีปากจากยอดอกที่เขากำลังลิ้มรสขึ้นมาจูบแก้มขาวหนักๆดุออกมา หากตาเรียวกลับจดจ้องร่างนวลบ่มสีระเรื่อจากน้ำมือตัวเองอย่างกระหาย กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เมื่อภาพตรงหน้ามันเรียกอารมณ์จนอยากจะกลืนกินคนใต้ร่างให้หมดเนื้อหมดตัว
"ฮึก..ไม่ได้ยั่ว...แบคฮยอนอย่า...อย่ามาว่า"
เสียงหอบหายใจสั่นๆผสมถ้อยคำต่อว่าต่อขานแผ่วครวญข้างหู ยิ่งกลิ่นหอมหวานจากกายบางที่ไม่ว่าจะตรงไหนที่แบคฮยอนซุกไซ้ลงไป มันก็ยิ่งทวีความหอมและหวานจนปลายจมูกโด่งอดไม่ได้ที่จะลากไล้สูดดมไปตามแนวบ่าและไหล่มน ทุกรสสัมผัสล้วนฉีกทึ้งสติของแบคฮยอนที่เหลืออยู่น้อยนิดให้ขาดสะบั้น กลายร่างเป็นหมาป่าตัวร้ายที่กางกรงเล็บและคมเขี้ยวออกขย้ำจูบลงไปทุกที่ไม่ให้มีว่างเว้น กดย้ำทุกตารางนิ้วบนเนื้อตัวบอบบาง แม้แต่ยามสอดแทรกเข้ามาในร่างกายอุ่นร้อน เกลียวลิ้นยังสอดเข้ามาเก็บกลืนเสียงครวญครางของพี่ไว้ไม่ให้ใครได้ยิน กอดรัดแนบแน่นยามร่างเล็กบางถดถอยหนีเพราะแรงกระทั้นที่ทำเอาแทบขาดใจ
"ฮึก...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...แบคฮยอน...แบคฮยอน...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า"
ร่างเล็กๆร้องครวญครางปนสะอื้นอยู่ใต้ร่างคนเป็นน้อง นิ้วมือเรียวบางจิกข่วนลงกับแผ่นหลังเมื่อคลื่นอารมณ์ในร่างที่ถูกคนด้านบนปลุกปั่นมันก่อตัวหมุนวนจนร่างกายบิดเกร็ง ทั้งตอบรับทั้งดิ้นหนีแต่ก็ไปได้ไม่ไกลไปกว่าใต้ร่างของเด็กเอาแต่ใจคนนี้เลยซักนิด เนื้อตัวชุ่มเหงื่อบดเบียดเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า ร้อนแรง สอดลึก ถี่รัว กระตุ้นเร้าราวกับต้องการจะให้ร่างเล็กผอมบางแตกสลายแล้วกลืนหายไปกับอกอย่างไรอย่างนั้น จนถึงที่สุด เสียงกรีดร้องสะอึกสะอื้นจากอารมณ์ปริ่มล้นเหมือนใจจะขาดข้างหู เหมือนสัญญาณเร่งในจังหวะสุดท้ายที่แรงถาโถมทำให้คนรองรับและคนรุกเร้าสอดประสานเข้าหากันแนบแน่น ก่อนร่างกายผอมบางจะกระตุกสั่นปลดปล่อยออกมาและครางเครือรับเอาแรงกระทั้นสุดท้ายและหยาดหยดขุ่นร้อนจากคนอายุน้อยกว่าเข้ามาไว้ในร่างกายจนเต็มล้น
"แบคฮยอน...ไป...ไปอาบน้ำ"
................................
NC อ่อนจางไร้ซึ่งความร้อนแรง แต่ยังไม่จบ ตามไปอ่านต่อได้ที่นี่เลยค่ะ เม้นติชมเป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะคะ😊 👇https://my.dek-d.com/maketokay/writer/viewlongc.php?id=1416101&chapter=9
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น