Ncบ่วงรักร้อยใจบทที่ ๑๑ เป็นท่านที่ผิดเอง
Ncบ่วงรักร้อยใจบทที่ ๑๑ เป็นท่านที่ผิดเอง "ไม่เป็นไร" ฝ่ามือลดต่ำปลดผ้าคาดเอวหลุดไป สาบเสื้อแยกออกเผยแผงอกกำยำ "เพราะข้าก็ไม่ต้องการรักแบบนั้นของท่านอีกแล้ว" สะดุ้งเฮือกเมื่อจูบร้อนกดลงมา ไล่จูบซับน้ำตาไปทั่วหน้า ฝ่ามือเลื่อนลูบทั่วแผ่นหลัง แต่มิใช่เพื่อปลอบประโลม เมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวลากสัมผัสจากแก้มสู่ลำคอ หยุดบดเบียดบนปลายยอดแดงเรื่อจนร่างข้างใต้กระตุกงอตัวหลีกหนี แต่ไม่ว่าส่วนใดในตัวจุนเหมี่ยนซื่อชุนก็กระหายจะสัมผัสทั้งนั้น ทั้งต้นแขน หัวไหล่กลมกลึง แผ่นหลังถูกฝังจูบผ่านเส้นผมยาว นิ้วแข็งซอกซอนนิ้วมือไปตามเส้นผมดำลื่นรั้งต้นคอคนที่ขดตัวให้พลิกกลับมารับจูบ ทั้งแทรกตัวเข้าหาลำตัวบางแยกเรียวขาขาวให้เปิดออกรับตัวตนที่บดแทรก ดูดดึงเสียงกรีดร้องหายเข้าไปในรสจูบร้อนเร่าจนสองกายแนบสนิทเป็นหนึ่งเดียว และสองขมับเปียกชุ่มด้วยน้ำตา "...ซื่อชุน...ฮึก..." "อย่าร้อง" กระซิบเสียงแผ่วแต่ไม่อาจห้ามร่างกายไม่ให้ขยับเข้าหาความอุ่นนุ่มที่บีบรัดจนแทบหลอมละลาย อดไม่ได้ต้องกระชับกอดเอวบางให้ยิ่งเข้าแนบและโหมกายเข้าหา เร่งจังหวะเชื่องช้าให้ผันแปลตามอารม...