NC นุ่มนิ่มเดอะซีรีย์ ตอนที่ 15 OS [CHANHO] YJ611
YJ611
Paring : [Chanyeol x Suho]
By : Tokay
มนุษย์แฟน(ผัว)เนี่ย
ร้อยล่ะเก้าสิบเป็นที่ต้องการนะ ว่าไหม?
ยิ่งมีเจ้าของ มีคนครอบครอง เป็นหมามีปลอกคอก็ยิ่งอยากได้
'เร้าใจ'
เขาว่างั้น
ยิ่งคนของเราเล่นกับเขาด้วยนะ
มนุษย์แฟน(เมีย)อย่างผมก็จะเบื่อๆนิดนึง
"คนนี้เหรอ" แขนขาวนุ่มโอบรอบคอยื่นหน้าข้ามไหล่มาดูจนคนที่นั่งบนโซฟาสะดุ้งโหยง "เฮ้ย ตัวเล็ก"
"ไหนดูซิ อย่าหลบน่า" จุนมยอนจับมือที่พยายามปิดหน้าจอหนีเอาไว้ ปลดล็อกรหัสง่ายๆ
ก็วันเกิดเขานี่นะ
"เอาจริง" ตากลมแป๋วมองคุณแฟนตัวสูงอย่างเหนื่อยใจ "กับคนนี้นี่คือสวยแล้วเหรอ จะมีกิ๊กทั้งทีเลือกได้แค่นี้ รู้สึกผิดเลยนะเนี่ย จุนต้องหาพวกเบอร์รี่มาบำรุงสายตาชานหรือเปล่า ผักบุ้งดีไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผัดผักบุ้งน้ำมันหอยพริกสดให้เลยนะ" นิ้วเล็กเขี่ยรูปสาวชุดสายเดี่ยวคว้านลึกกับข้อความนัดแนะแล้วคืนให้ หันมาเกลี่ยหางตาแฟนสีหน้าเป็นห่วงจริงจัง
"ตัวเล็ก คือ ไม่ใช่" พูดได้แค่นั้นก็ถูกนิ้วแตะปาก "ไม่ได้จะว่า ถึงผิดหวังที่จับได้ง่ายไปหน่อยก็เถอะ"
จุนมยอนยิ้มหวาน "ของใหม่มันน่าลองก็เข้าใจ แต่เราก็โตๆกันแล้ว เรื่องแค่นี้คิดไม่ได้มันก็ไปกันไม่รอดนะที่รัก จุนมีทางเลือกให้สองทาง คือมีให้เนียนจนจับไม่ได้ว่ามี กับจุนจะทำให้ชานดูว่ามีใหม่ให้ดีกว่าเดิมมันเป็นยังไง"
ริมฝีปากนุ่มจุ๊บแก้มสากยิ้มให้อย่างน่ารัก "ไปได้แล้ว นัดพวกจงอินไว้ใช่ป่ะ เดี๋ยวสายนะ" ว่าจบคนตัวขาวก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูฮัมเพลงเข้าห้องน้ำสบายอารมณ์
ออกมาเห็นคนตัวสูงยืนยิ้มแห้งรออยู่ก็มุ่นคิ้วพลางเช็ดผมไปด้วย "ยังไม่ไปอีกเหรอชาน"
"เราต้องคุยกันนะตัวเล็ก ชานไม่ได้จะจริงจังกับคนนั้น" เดินตามอธิบายให้แฟนตัวขาวฟังด้วยความรู้สึกเสียววาบ เคยบอกไหมครับจุนมยอนแฟนปาร์คชานยอลน่ารักมาก และพูดคำไหนคำนั้นมาก
เลิกเป็นเลิก
ชนิดเลิกกันแล้วกลายเป็นอากาศธาตุเลยครับ
ผมพิสูจน์มาแล้ว จากไอ้แฟนเก่าโคตรสูง โคตรหล่อ โคตรพ่อโคตรแม่รวยที่จุนมยอนของผมปล่อยให้มันยืนรอข้ามวันข้ามคืน แล้วเดินผ่านเหมือนมันเป็นแล็กโตบาซิรัสก้นขวดบีเทาเก้น
ไม่อยากโดนแบบนั้นครับ ทนไม่ไหว
"เล่นๆ"
"ค่ะ...ครับ..." รับคำพร้อมกลืนน้ำลาย แฟนตัวเล็กพาดผ้าขนหนูเช็ดผมไว้ที่ราว เนื้อตัวหอมครีมอาบน้ำกับแชมพูฟุ้ง ปกปิดร่างกายด้วยเชิ้ตขาวตัวโคร่งแขนยาวคลุมมือเห็นแค่ปลายนิ้ว มันเป็นเสื้อของเขา เสื้อที่กว้างพอดีตัวชานยอล พอมาอยู่บนตัวจุนมยอนบ่าเสื้อกลับห้อยตกจนเห็นหัวไหล่มน ชายเสื้อคลุมแค่ต้นขาขาวเนียนเห็นกางเกงนอนขาสั้นรำไร
"โอเค รับทราบแล้วคุณแฟน ทีนี้ก็ไปได้แล้ว ให้เพื่อนรอนานไม่ดีนะ" ยิ้มกว้างตาโค้งเป็นรูปสระอิยกมือไม้ทำโอเคส่งให้ ดึงตาคมมองปรอยตามแผ่นหลังที่หายเข้าไปในห้องครัว
อ่า ขาว
สุรานารีที่นัดเพื่อนไว้ดิบดีเริ่มเลือนในหัวตามระยะทางไปครัวที่เริ่มสั้นลงเรื่อยๆ
เผลอกลืนน้ำเหนียวๆลงคอตามจังหวะกลืนนมลงคอของจุนมยอนที่ยกนมขึ้นดื่มทั้งขวด แลบลิ้นตาม ตอนเรียวลิ้นแดงเลียคราบนมที่เลอะขอบปาก
เม้มปากตอนคนตัวเล็กฉีดวิปครีมลงในแก้วพันนาคอตต้าแล้วยกนิ้วที่เปื้อนครีมเข้าปากดูด
"ทำไมทำขนมตอนกลางคืน" แขนขาวนิ่มถูกมือใหญ่รั้งจนนิ้วหลุดจากปาก เซเข้าอกคนที่เดินเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้
"ก็วันนี้วันศุกร์ จะทำขนมไว้กินตอนดูหนังโต้รุ่ง" ปากแดงงุบงิบบอก ดิ้นนิดๆเพราะอึดอัดกับแขนยาวที่รัดเอว "ชานยอลอา ไหนบอกนัดกับจงอิน"
"ก็นัด แต่ตอนนี้ไม่อยากไปแล้ว" ลมหายใจร้อนระผ่านใบหูเมื่อจมูกโด่งซุกซนโลมไล้ผิวแก้มไปจรดซอกคอ มือล้วงลูบเข้าไปใต้เสื้อออกแรงเคล้นผิวขาวๆจนเดาได้ว่าพรุ่งนี้ต้องขึ้นรอยมือ แต่หยุดไม่ได้
หรือพูดให้ถูกคือไม่มีใครหยุด
มือบางไม่ได้ปัดป้องผลักไสกลับยกขึ้นคล้องคอแกร่ง โน้มริมฝีปากกัดเม้มเนื้อนุ่มตรงใบหูพูดแผ่ว "น่าเสียดายออก อุตส่าห์นัด"
ทำไมแฟนเขาถึงกล้าพูดออกมานะ ในเมื่อมือนุ่มนิ่มนี่กำลังปลดกระดุมเขาอยู่แท้ๆ "อา กัดแรงจัง" ชานยอลครางออกมาอย่างอดไม่อยู่เมื่อกระต่ายตัวน้อยฝังเขี้ยวลงมาที่ฐานคอ ไม่เจ็บ แต่กลับเร่งเลือดในกายจนร้อนฉ่า ยิ่งปากนุ่มดูดทับรอยเขี้ยว ยิ่งซ่านไปทั้งตัว
"เจ็บเหรอ...งั้นหยุด...ดีไหม.."
เอ่ยถามแนบเรียวปากหยัก จมูกโด่งเล็กเขี่ยสันจมูกคมกริบหยอกล้อ ยั่วเย้า ไม่ต่างจากมือที่เลื่อนปลดหัวเข็มขัด ซิบกางเกง ก่อนสอดมือเข้าไปทักทายสิ่งร้อนรุ่มใหญ่โตที่แข็งชันตามแรงอารมณ์
รูดเร้า ยาวจรดปลาย เคล้นคลึงจนอาบเยิ้มไปทั้งลำ
เหมือนกับปากที่บดขยี้จุมพิตร้อน สอดลิ้นเข้ามาล่วงล้ำ ช่วงชิงลมหายใจ ละเลงป้อนหยาดน้ำระหว่างกันจนแทบขาดใจ
"จุนอ่า ตัวเล็ก ชานจะไม่ไหวแล้ว"
"ใครบอกให้ทน"
สิ้นคำ จุนมยอนก็ถูกพลิกตรึงติดกำแพง เป็นฝ่ายใช้สายตามองร่างสูงใหญ่ที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยทั้งบนล่าง ส่วนที่ค้างคาร้อนผ่าวเด่นชัดจนแทบชี้หน้า ส่วนตัวเองถึงยับยู่ไปบ้างก็ยังถือว่าอยู่ครบ กระดุมไม่ถูกปลดเลยซักเม็ด
"จะ-เอา-แต่มอง-เหรอ-ที่-รัก"
"แม่ง ยั่วฉิบหาย"
เสียงห้าวสบถด้วยอารมณ์ล้นปรี่ โถมเข้าบดเบียดร่างเล็กติดกำแพง กดจูบปากแก้มจนแดงก่ำ ลิ้นฉ่ำสอดควานไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ตอบสนองถึงอกถึงใจ ยามผละออกหยดน้ำใสก็ยืดเป็นสาย แต่ไม่ได้ออกห่างไหนแค่เปลี่ยนมาเป็นซุกจูบดูดดันลำคอขาว ทิ้งรอยดูดเป็นจ้ำทุกจุดที่ปากลากผ่าน ตามด้วยมือใหญ่ร้อนรนแหวกอกเสื้อจนกระดุมขาด ปล่อยอกบางขาวผ่องกับเม็ดทับทิมล่อตาล่อใจให้ไล้เลียหนักๆบนยอดชี้สีสดที่เพียงแตะลิ้นลงไปเสียงครางก็อื้ออึง "อ้า~!!ฮึกก~... อื้มม......ม ~ "
เสียดสีกันจนสะท้าน
ปล้ำจูบให้แทบขาดใจ
มีแรงเท่าไหร่ชานยอลก็ใส่ลงไปกับร่างนุ่มนิ่มที่ครางออดอ้อนข้างหู กระชากกางเกงนอนตัวน้อยไปกองที่ปลายเท้าตอนไหนก็จำไม่ได้ รู้แต่มือรั้งขาเรียวขึ้นสูงแล้วสอดใส่ลำแข็งตึงเข้าไปในรูร้อนผ่าวคับแน่น อ้าปากประกบจูบดูดซับเสียงร้องหวานๆลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า
"อะ อ๊า อื้อ ชานอ๊า เสียว เบาหน่อย อื้อ" ริมฝีปากที่ดูดรั้งเข้าหากันถูกคนรักตัวเล็กรั้งหน้าหนีจนหลุดออก ให้คนตัวเล็กได้กอบลมหายใจเข้าปอด และกรีดร้องครวญครางยามร่างใหญ่หนากระแทกซอยถี่จนสั่นคลอนไปทั้งตัว
"ตอดขนาดนี้จะเบาได้ไง อา แน่นจังตัวเล็ก"
จุนมยอนควรรู้ว่ายิ่งบอกให้เบา มันก็จะยิ่งแรง
แรงจนน่ากลัวว่าเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางจะแทรกผ่านกำแพงห้องอีกด้านไปหาเพื่อนข้างห้อง
"อะ อะ อ๊า ลึกอีก อื้อ เข้ามาลึกๆ" ร่างขาวผ่องที่ทรงตัวด้วยขาข้างเดียวครางเสียงสั่น แต่ร่างกายกลับแอ่นหยัดสวนเข้าหาแรงกระแทกแทบไม่หายใจ
ชานยอลควรรู้ ที่ขอให้เบาก็เพราะมันจะได้ยิ่งแรง
"อ๊า ชาน จุน จุนไม่ไหว อื้อ เร็วอีก อ๊า!!!" ปากแดงๆร้องอู้อี้อยู่กับซอกคอสีแทนเต็มไปด้วยรอยกัดที่มาจากปากเล็กๆขึ้นสีก่ำเพราะรสจูบร้อนแรงก่อนกระตุกเฮือกจิกแผ่นหลังที่ใช้เป็นหลักยึดแน่น ตอนที่ท่อนเนื้อขาวอมชมพูสั่นระริกปลดปล่อยหยาดหยดขาวขุ่นเปรอะเปื้อนหน้าท้องเป็นลอนกล้ามของแฟนตัวสูง แต่กายเล็กยังสั่นคลอนตอบรับแรกกระแทกถี่ยิบจากท่อนกายที่เสียบลึก เข้าสุดออกสุด ตอกกายย้ำเข้าหนักๆจนจุนมยอนบิดเร้าตอดรัดให้คนรักบ้าพลังทนไม่ไหว อัดกายเข้าลึกจนร่างขาวเสร็จสมอีกครั้งและคนตัวสูงฉีดพ่นทุกหยาดหยดใส่กายบาง
"อื้อ ปล่อยเลยนะ ขนมหกหมดแล้ว" จุนมยอนมุ่ยหน้า หนีจูบจากปากร้อนที่แนบย้ำไปทั่วทั้งปากแก้มลามมาถึงคอ
"ตัวเล็กกกก" เสียงทุ้มห้าวจากคนที่รวบกอดจุนมยอนจนจมอกและขโมยจูบไม่ยอมห่างร้องอ้อน "ที่รักคร้าบบบพึ่งสี่ทุ่มเอง มาต่อกันจนถึงเช้าดีกว่าเนอะ"
"มะ...ไม่เอา...ชาน...อย่า...อื้อ...อ๊ะ...ดีจัง...!"
......
สั้นๆใสๆ😷 ตามอ่านต่อได้ที่นี่ค่ะ
https://my.dek-d.com/maketokay/writer/viewlongc.php?id=1416101&chapter=15
Paring : [Chanyeol x Suho]
By : Tokay
มนุษย์แฟน(ผัว)เนี่ย
ร้อยล่ะเก้าสิบเป็นที่ต้องการนะ ว่าไหม?
ยิ่งมีเจ้าของ มีคนครอบครอง เป็นหมามีปลอกคอก็ยิ่งอยากได้
'เร้าใจ'
เขาว่างั้น
ยิ่งคนของเราเล่นกับเขาด้วยนะ
มนุษย์แฟน(เมีย)อย่างผมก็จะเบื่อๆนิดนึง
"คนนี้เหรอ" แขนขาวนุ่มโอบรอบคอยื่นหน้าข้ามไหล่มาดูจนคนที่นั่งบนโซฟาสะดุ้งโหยง "เฮ้ย ตัวเล็ก"
"ไหนดูซิ อย่าหลบน่า" จุนมยอนจับมือที่พยายามปิดหน้าจอหนีเอาไว้ ปลดล็อกรหัสง่ายๆ
ก็วันเกิดเขานี่นะ
"เอาจริง" ตากลมแป๋วมองคุณแฟนตัวสูงอย่างเหนื่อยใจ "กับคนนี้นี่คือสวยแล้วเหรอ จะมีกิ๊กทั้งทีเลือกได้แค่นี้ รู้สึกผิดเลยนะเนี่ย จุนต้องหาพวกเบอร์รี่มาบำรุงสายตาชานหรือเปล่า ผักบุ้งดีไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผัดผักบุ้งน้ำมันหอยพริกสดให้เลยนะ" นิ้วเล็กเขี่ยรูปสาวชุดสายเดี่ยวคว้านลึกกับข้อความนัดแนะแล้วคืนให้ หันมาเกลี่ยหางตาแฟนสีหน้าเป็นห่วงจริงจัง
"ตัวเล็ก คือ ไม่ใช่" พูดได้แค่นั้นก็ถูกนิ้วแตะปาก "ไม่ได้จะว่า ถึงผิดหวังที่จับได้ง่ายไปหน่อยก็เถอะ"
จุนมยอนยิ้มหวาน "ของใหม่มันน่าลองก็เข้าใจ แต่เราก็โตๆกันแล้ว เรื่องแค่นี้คิดไม่ได้มันก็ไปกันไม่รอดนะที่รัก จุนมีทางเลือกให้สองทาง คือมีให้เนียนจนจับไม่ได้ว่ามี กับจุนจะทำให้ชานดูว่ามีใหม่ให้ดีกว่าเดิมมันเป็นยังไง"
ริมฝีปากนุ่มจุ๊บแก้มสากยิ้มให้อย่างน่ารัก "ไปได้แล้ว นัดพวกจงอินไว้ใช่ป่ะ เดี๋ยวสายนะ" ว่าจบคนตัวขาวก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูฮัมเพลงเข้าห้องน้ำสบายอารมณ์
ออกมาเห็นคนตัวสูงยืนยิ้มแห้งรออยู่ก็มุ่นคิ้วพลางเช็ดผมไปด้วย "ยังไม่ไปอีกเหรอชาน"
"เราต้องคุยกันนะตัวเล็ก ชานไม่ได้จะจริงจังกับคนนั้น" เดินตามอธิบายให้แฟนตัวขาวฟังด้วยความรู้สึกเสียววาบ เคยบอกไหมครับจุนมยอนแฟนปาร์คชานยอลน่ารักมาก และพูดคำไหนคำนั้นมาก
เลิกเป็นเลิก
ชนิดเลิกกันแล้วกลายเป็นอากาศธาตุเลยครับ
ผมพิสูจน์มาแล้ว จากไอ้แฟนเก่าโคตรสูง โคตรหล่อ โคตรพ่อโคตรแม่รวยที่จุนมยอนของผมปล่อยให้มันยืนรอข้ามวันข้ามคืน แล้วเดินผ่านเหมือนมันเป็นแล็กโตบาซิรัสก้นขวดบีเทาเก้น
ไม่อยากโดนแบบนั้นครับ ทนไม่ไหว
"เล่นๆ"
"ค่ะ...ครับ..." รับคำพร้อมกลืนน้ำลาย แฟนตัวเล็กพาดผ้าขนหนูเช็ดผมไว้ที่ราว เนื้อตัวหอมครีมอาบน้ำกับแชมพูฟุ้ง ปกปิดร่างกายด้วยเชิ้ตขาวตัวโคร่งแขนยาวคลุมมือเห็นแค่ปลายนิ้ว มันเป็นเสื้อของเขา เสื้อที่กว้างพอดีตัวชานยอล พอมาอยู่บนตัวจุนมยอนบ่าเสื้อกลับห้อยตกจนเห็นหัวไหล่มน ชายเสื้อคลุมแค่ต้นขาขาวเนียนเห็นกางเกงนอนขาสั้นรำไร
"โอเค รับทราบแล้วคุณแฟน ทีนี้ก็ไปได้แล้ว ให้เพื่อนรอนานไม่ดีนะ" ยิ้มกว้างตาโค้งเป็นรูปสระอิยกมือไม้ทำโอเคส่งให้ ดึงตาคมมองปรอยตามแผ่นหลังที่หายเข้าไปในห้องครัว
อ่า ขาว
สุรานารีที่นัดเพื่อนไว้ดิบดีเริ่มเลือนในหัวตามระยะทางไปครัวที่เริ่มสั้นลงเรื่อยๆ
เผลอกลืนน้ำเหนียวๆลงคอตามจังหวะกลืนนมลงคอของจุนมยอนที่ยกนมขึ้นดื่มทั้งขวด แลบลิ้นตาม ตอนเรียวลิ้นแดงเลียคราบนมที่เลอะขอบปาก
เม้มปากตอนคนตัวเล็กฉีดวิปครีมลงในแก้วพันนาคอตต้าแล้วยกนิ้วที่เปื้อนครีมเข้าปากดูด
"ทำไมทำขนมตอนกลางคืน" แขนขาวนิ่มถูกมือใหญ่รั้งจนนิ้วหลุดจากปาก เซเข้าอกคนที่เดินเข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้
"ก็วันนี้วันศุกร์ จะทำขนมไว้กินตอนดูหนังโต้รุ่ง" ปากแดงงุบงิบบอก ดิ้นนิดๆเพราะอึดอัดกับแขนยาวที่รัดเอว "ชานยอลอา ไหนบอกนัดกับจงอิน"
"ก็นัด แต่ตอนนี้ไม่อยากไปแล้ว" ลมหายใจร้อนระผ่านใบหูเมื่อจมูกโด่งซุกซนโลมไล้ผิวแก้มไปจรดซอกคอ มือล้วงลูบเข้าไปใต้เสื้อออกแรงเคล้นผิวขาวๆจนเดาได้ว่าพรุ่งนี้ต้องขึ้นรอยมือ แต่หยุดไม่ได้
หรือพูดให้ถูกคือไม่มีใครหยุด
มือบางไม่ได้ปัดป้องผลักไสกลับยกขึ้นคล้องคอแกร่ง โน้มริมฝีปากกัดเม้มเนื้อนุ่มตรงใบหูพูดแผ่ว "น่าเสียดายออก อุตส่าห์นัด"
ทำไมแฟนเขาถึงกล้าพูดออกมานะ ในเมื่อมือนุ่มนิ่มนี่กำลังปลดกระดุมเขาอยู่แท้ๆ "อา กัดแรงจัง" ชานยอลครางออกมาอย่างอดไม่อยู่เมื่อกระต่ายตัวน้อยฝังเขี้ยวลงมาที่ฐานคอ ไม่เจ็บ แต่กลับเร่งเลือดในกายจนร้อนฉ่า ยิ่งปากนุ่มดูดทับรอยเขี้ยว ยิ่งซ่านไปทั้งตัว
"เจ็บเหรอ...งั้นหยุด...ดีไหม.."
เอ่ยถามแนบเรียวปากหยัก จมูกโด่งเล็กเขี่ยสันจมูกคมกริบหยอกล้อ ยั่วเย้า ไม่ต่างจากมือที่เลื่อนปลดหัวเข็มขัด ซิบกางเกง ก่อนสอดมือเข้าไปทักทายสิ่งร้อนรุ่มใหญ่โตที่แข็งชันตามแรงอารมณ์
รูดเร้า ยาวจรดปลาย เคล้นคลึงจนอาบเยิ้มไปทั้งลำ
เหมือนกับปากที่บดขยี้จุมพิตร้อน สอดลิ้นเข้ามาล่วงล้ำ ช่วงชิงลมหายใจ ละเลงป้อนหยาดน้ำระหว่างกันจนแทบขาดใจ
"จุนอ่า ตัวเล็ก ชานจะไม่ไหวแล้ว"
"ใครบอกให้ทน"
สิ้นคำ จุนมยอนก็ถูกพลิกตรึงติดกำแพง เป็นฝ่ายใช้สายตามองร่างสูงใหญ่ที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยทั้งบนล่าง ส่วนที่ค้างคาร้อนผ่าวเด่นชัดจนแทบชี้หน้า ส่วนตัวเองถึงยับยู่ไปบ้างก็ยังถือว่าอยู่ครบ กระดุมไม่ถูกปลดเลยซักเม็ด
"จะ-เอา-แต่มอง-เหรอ-ที่-รัก"
"แม่ง ยั่วฉิบหาย"
เสียงห้าวสบถด้วยอารมณ์ล้นปรี่ โถมเข้าบดเบียดร่างเล็กติดกำแพง กดจูบปากแก้มจนแดงก่ำ ลิ้นฉ่ำสอดควานไล่ต้อนลิ้นเล็กที่ตอบสนองถึงอกถึงใจ ยามผละออกหยดน้ำใสก็ยืดเป็นสาย แต่ไม่ได้ออกห่างไหนแค่เปลี่ยนมาเป็นซุกจูบดูดดันลำคอขาว ทิ้งรอยดูดเป็นจ้ำทุกจุดที่ปากลากผ่าน ตามด้วยมือใหญ่ร้อนรนแหวกอกเสื้อจนกระดุมขาด ปล่อยอกบางขาวผ่องกับเม็ดทับทิมล่อตาล่อใจให้ไล้เลียหนักๆบนยอดชี้สีสดที่เพียงแตะลิ้นลงไปเสียงครางก็อื้ออึง "อ้า~!!ฮึกก~... อื้มม......ม ~ "
เสียดสีกันจนสะท้าน
ปล้ำจูบให้แทบขาดใจ
มีแรงเท่าไหร่ชานยอลก็ใส่ลงไปกับร่างนุ่มนิ่มที่ครางออดอ้อนข้างหู กระชากกางเกงนอนตัวน้อยไปกองที่ปลายเท้าตอนไหนก็จำไม่ได้ รู้แต่มือรั้งขาเรียวขึ้นสูงแล้วสอดใส่ลำแข็งตึงเข้าไปในรูร้อนผ่าวคับแน่น อ้าปากประกบจูบดูดซับเสียงร้องหวานๆลงคอครั้งแล้วครั้งเล่า
"อะ อ๊า อื้อ ชานอ๊า เสียว เบาหน่อย อื้อ" ริมฝีปากที่ดูดรั้งเข้าหากันถูกคนรักตัวเล็กรั้งหน้าหนีจนหลุดออก ให้คนตัวเล็กได้กอบลมหายใจเข้าปอด และกรีดร้องครวญครางยามร่างใหญ่หนากระแทกซอยถี่จนสั่นคลอนไปทั้งตัว
"ตอดขนาดนี้จะเบาได้ไง อา แน่นจังตัวเล็ก"
จุนมยอนควรรู้ว่ายิ่งบอกให้เบา มันก็จะยิ่งแรง
แรงจนน่ากลัวว่าเสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางจะแทรกผ่านกำแพงห้องอีกด้านไปหาเพื่อนข้างห้อง
"อะ อะ อ๊า ลึกอีก อื้อ เข้ามาลึกๆ" ร่างขาวผ่องที่ทรงตัวด้วยขาข้างเดียวครางเสียงสั่น แต่ร่างกายกลับแอ่นหยัดสวนเข้าหาแรงกระแทกแทบไม่หายใจ
ชานยอลควรรู้ ที่ขอให้เบาก็เพราะมันจะได้ยิ่งแรง
"อ๊า ชาน จุน จุนไม่ไหว อื้อ เร็วอีก อ๊า!!!" ปากแดงๆร้องอู้อี้อยู่กับซอกคอสีแทนเต็มไปด้วยรอยกัดที่มาจากปากเล็กๆขึ้นสีก่ำเพราะรสจูบร้อนแรงก่อนกระตุกเฮือกจิกแผ่นหลังที่ใช้เป็นหลักยึดแน่น ตอนที่ท่อนเนื้อขาวอมชมพูสั่นระริกปลดปล่อยหยาดหยดขาวขุ่นเปรอะเปื้อนหน้าท้องเป็นลอนกล้ามของแฟนตัวสูง แต่กายเล็กยังสั่นคลอนตอบรับแรกกระแทกถี่ยิบจากท่อนกายที่เสียบลึก เข้าสุดออกสุด ตอกกายย้ำเข้าหนักๆจนจุนมยอนบิดเร้าตอดรัดให้คนรักบ้าพลังทนไม่ไหว อัดกายเข้าลึกจนร่างขาวเสร็จสมอีกครั้งและคนตัวสูงฉีดพ่นทุกหยาดหยดใส่กายบาง
"อื้อ ปล่อยเลยนะ ขนมหกหมดแล้ว" จุนมยอนมุ่ยหน้า หนีจูบจากปากร้อนที่แนบย้ำไปทั่วทั้งปากแก้มลามมาถึงคอ
"ตัวเล็กกกก" เสียงทุ้มห้าวจากคนที่รวบกอดจุนมยอนจนจมอกและขโมยจูบไม่ยอมห่างร้องอ้อน "ที่รักคร้าบบบพึ่งสี่ทุ่มเอง มาต่อกันจนถึงเช้าดีกว่าเนอะ"
"มะ...ไม่เอา...ชาน...อย่า...อื้อ...อ๊ะ...ดีจัง...!"
......
สั้นๆใสๆ😷 ตามอ่านต่อได้ที่นี่ค่ะ
https://my.dek-d.com/maketokay/writer/viewlongc.php?id=1416101&chapter=15
บ้าบอติงง ทำไมฉันต้องเขิลลล
ตอบลบ